Het Ilperveld, vlak buiten de ring van Amsterdam, is een uitgestrekt natuurgebied dat bestaat uit veen. Het gebied is drassig en moerassig. De meters dikke veenlagen werden in het verleden afgestoken, vandaar dat er nu grote plassen en veel sloten zijn. Sommige daarvan zijn inmiddels dichtgeslibt, maar er zijn nog veel vaargangen toegankelijk met een boot. En dat is precies wat ik vandaag ga doen! Het water op met een fluisterbootje van stichting Landschap Noord-Holland die het Ilperveld in beheer heeft. Als afsluiter breng ik een bezoek aan vissersdorp Volendam, wat op enkele kilometers afstand van het Ilperveld ligt.
Bij binnenkomst van het bezoekerscentrum Ilperveld, word ik vriendelijk begroet. Binnen is het knus, de inrichting is eenvoudig, maar gezellig. In vitrines worden vondsten en moerasdieren tentoongesteld. Ik krijg uitleg over wat ik onderweg zoal kan zien. “Het fluisterbootje is zo stil dat als je rustig vaart vogels niet verstoord” vertelt een gids. Mijn verwachtingen zijn laag, de ervaring heeft mij geleerd dat als ik iets wil spotten, het juist niet gebeurt. Intussen ligt het bootje ‘Snor’ klaar, krijg ik de laatste instructies mee en kies ik het ruime sop.
Dikke pollen veen vormen de oevers en zijn dichtbegroeid met riet en andere moerasplanten. Af en toe duikt een nieuwsgierige koeienneus op uit het hoge gras om mijn gang traag te volgen. Deze koeien worden hier op de eilandjes gehouden zodat ze het gras open houden met hun gegraas. Een routekaart die onder het bankje vandaan getoverd wordt geeft aan welke paaltjes ik onderweg moet volgen. De watergangen veranderen continu, van brede vaargeulen naar hele smalle slootjes waar de rietkraag langs het bootje schuurt. Er klinkt geklapper van vleugels, ik hou mijn camera klaar en jawel, leg ik zowaar een purperreiger vast op beeld!
Trilveenpad – Ilperveld
Bijna aan het einde van de route leg ik de boot vast bij een afmeerpunt. Hier vind je een trilveenpad. Je merkt het goed als je een paar keer stampt of springt. Het veen onder je voeten deint en trilt flink mee! Hoe dat komt? Het veen drijft als het ware op een laag water of dikke modder. Wat je voelt is het water wat meebeweegt met de invloeden van bovenaf. Trilveen is in Nederland inmiddels vrij zeldzaam, wees voorzichtig als je hier wandelt! Sneller dan ik wil moet ik de boot weer inleveren, de sleutel laat ik achter bij de balie. Nog even gedag zeggen en dan op naar Volendam.
Ondanks dat het een warme dag is zijn de parkeerplaatsen aardig vol. Ik tref het en vind een plekje pal achter de dijk. Volendam is een vissersdorp wat vroeger aan de Zuiderzee lag. Het kon er aardig spoken op zee, het was dan ook een hard leven als visser. Nu liggen de kotters rustig te drijven aan hun meertouwen. De Zuiderzee is getemd door de Afsluitdijk en heet nu het Markermeer. Volendam heeft knap genoeg het pittoreske dorpsgevoel weten te behouden. Ondanks dat het er echt druk kan zijn, is het fijn wandelen door de smalle steegjes en over de dijk. Begin twintigste eeuw werd Volendam een trekpleister voor kunstenaars. Schilders raakten gefascineerd door het authentieke leven van de bewoners. Met hun penseelstreken werden talloze bewoners en vergezichten vastgelegd. Hun uitvalsbasis werd hotel Spaander. Op dit moment moeten er nog steeds veel kunstwerken te zien zijn die gemaakt zijn van Volendam.
Lunchen, dineren of slapen bij Hotel Spaander
Het loopt richting etenstijd en ik besluit om het illustere hotel Spaander een bezoek te brengen. Je kunt hier niet alleen overnachten, maar ook genieten van lunch of diner. Meteen bij binnenkomst valt op hoe goed het originele interieur bewaard is gebleven. De houten betimmering wordt gesierd door prachtige ingelijste schilderijen. Ik kan hiernaar blijven kijken. Ondanks dat het mooi weer is, besluit ik mijn avondeten binnen te nuttigen. De mosselen en oesters worden snel gebracht en ondertussen kijk ik mijn ogen uit. Zeker een aanrader!
Eenmaal weer op straat is tot mijn lichte verbazing Volendam uitgestorven. De toeristenwinkels zijn dicht, de busladingen vertrokken. Heb ik het geheim vanVolendam gekraakt? De zon zakt lager richting de horizon en zet de haven in volle gloed. Ik neem de tijd voor nog een wandeling langs de haven en haal een bak koffie bij het Wafelhuisje. De heerlijke geur van koffie kringelt mijn neus in en de drank geeft mij een opkikker. Je wordt er zowaar slaperig van, zo ronddolen door dit mooie vissersdorp!
Dit gastblog is geschreven door buitenleven fotograaf Prisca Visser. Volg haar hier op Instagram.
Dit vind je misschien ook leuk
0 reacties