Ben je een echte winterliefhebber maar is skiën net niet jouw ding? Er valt gelukkig ook een hele wereld buiten de piste te ontdekken. In de regio Wallis en Aletsch Arena wandel je tussen grote ijsmuren, beland je in een levend kerstdorp en geniet je van raclette avonden.
In het hart van de Zwitserse Alpen ligt Valais, door ons Nederlanders ook wel Wallis genoemd, een regio die bekendstaat om zijn adembenemende uitzichten, majestueuze bergen. Met 300 dagen zon per jaar is het de perfecte bestemming voor zowel natuurliefhebbers als avonturiers.
Vijftig jaar geleden liep de gletsjer nog helemaal tot hier, onze gids Bert wijst vanuit de gondel naar beneden, het duurt nog even voordat we bij het station zijn en de gletsjer is nog lang niet in zicht. De hele week zal dit thema terugkeren. Het is gewoonweg te warm, en dit alles heeft zichtbaar effect. Wil je sneeuwzekerheid hebben? Dan zit je in Wallis gelukkig goed, het gebied heeft 45 toppen hoger dan 4000m en de afgelopen jaren zijn er steeds meer non ski activiteiten bijgekomen.
Wij binden vandaag de speciale sneeuwschoenen onder en gaan met gids de Fee gletsjer verkennen. Waar je normaal al 10x op je plaat was gegaan gebeurt dit met deze sneeuwschoenen niet. Alsof je winterbanden of sneeuwkettingen onder je schoenen hebt, uitglijden zal je niet. Voor extra veiligheid lopen we in een groepje van vier met een touw achter elkaar, onze gids Bert voorop.
Stap voor stap zetten we onze sneeuwschoenen in de sneeuw, het lopen in een groepje met touw heeft iets ritmisch, je zou zo uren kunnen lopen zonder moe te raken. Als we door een smalle doorgang van ijs lopen tik ik tegen de metershoge ijswand, deze hele setting voelt zo surrealistisch aan dat ik even moet checken of het wel echt is.
Last Christmas van Wham is misschien wel het meest begeerde kerstlied, en als je de videoclip bekijkt denk je alleen maar, hier wil ik zijn. Dat kan, voor een idyllisch chalet stond George Michael gretig sneeuwballen te gooien en dat alles in het mooie Saas-Fee.
Saas-Fee heeft een fijn autovrij centrum en biedt alles wat je nodig hebt. Van hele kaasfondue winkels tot gebreide truien. Het bestaat uit een moderner en een authentiek gedeelte, je ziet en ruikt vanzelf waar je bent.
We verblijven in Hotel Capra, dit is Zwitsers leven met 5 sterren, maar dan wel ongelofelijk, vriendelijk en lekker down-to-earth. Ook belangrijk, er staat altijd taart voor je klaar. Hotel Capra schenkt heerlijke wijnen en als je ’s morgens uit je riante bed bent gekropen wacht daar een heerlijk à la carte ontbijt, geen gehaast dus aan het ontbijtbuffet. Kom je terug van een zware wandeling of ski afdaling? Dompel je letterlijk onder in de luxe SPA van Hotel Capra.
In het donker stappen we de reuze gondel naar Bettmeralp in. Dit hooggelegen dorp is alleen per gondel te bereiken en is wederom autovrij wat een enorme rust biedt. Als kind had je nachtmerries, wel dat van mij was in het donker een gondel in stappen. Dat kunnen we dus ook weer afstrepen. Eng was het niet, waar we uitkomen? Geen idee. Maar dat blijkt een droom te zijn. Een levend kerstdorp, zo kan je Bettmeralp misschien het best omschrijven. De gondel uit, de sneeuw in, er liggen meters sneeuw op de daken van de authentieke chalets, met in het hart van het dorp een idyllisch 400 jaar oud kapelletje. Dit is Zwitserland in de winter op zijn best. Onze bagage wordt door kleine elektrische wagentjes op rupsbanden naar ons hotel vervoerd. Op langsrazend verkeer hoeven we niet te letten, enkel skiërs kunnen je van rechts voorbijgaan, maar dat is dan ook het enige.
Voetstappen door de sneeuw, skiërs die met een zucht voorbijrazen, dat is het enige wat je hier op bijna 3000m hoogte hoort. Mensen komen hier voor de rust en zijn blij als de connectie van het internet wegvalt. Even tot adem komen, weg van de dagelijkse sleur en haast.
Als we uit onze gondel in het Aletsch gebied uitstappen bevindt zich daar gelijk de 20km lange Aletsch gletsjer. In de zomer is het hier mogelijk om begeleidde gletsjer wandelingen te maken, nu in de winter is dit veel te gevaarlijk.
Vanuit Bettmeralp zijn is er 75km aan winter wandelingen te maken, en kan je zoal naar Riederalp lopen om vervolgens de gondel naar boven te nemen. Jij wandelen de ander skiën? Geen probleem de wandelpaden en pistes doorkruisen elkaar van tijd tot tijd, zo heb je allebei hetzelfde uitzicht. Begin en eindig op hetzelfde punt en sluit af op een zonnig terras genietend van Zwitserse kaas en wijn.
Zwitsers zijn net berggeiten, en wij Nederlanders, tja zijn vlak terrein gewend. Wanneer het mij te steil onder de voeten wordt en dus ook te glad besluit ik maar voor de makkelijkste manier te gaan. Zitten, voeten los, en gaan. Wie zegt dat wandelen in de sneeuw saai is?
Wie geen genoeg krijgt van al dat wandelen door de sneeuw en dat wil combineren met een zonsondergang kan zijn hart ophalen tijdens een sneeuwschoen wandeling met gids vanuit Bettmeralp. Net voor de avond valt binden we weer de sneeuwschoenen aan en stappen de verse sneeuw in. Na aardig wat klimmen, en een beknopte uitleg van wat de route wordt ( een Zwitser zegt altijd dat je er bijna bent, maar neem dat met een korrel zout.) is het tijd om te dalen. Laat je maar gewoon vallen en ren naar beneden zegt onze gids Klaus. Dat doe ik dan ook maar heel hard kan je toch niet terechtkomen. Al die inspanning wordt beloond als we de laatste berg omhoog stappen. Klaus pakt er een flesje wijn bij, de eerste sterren komen aan de hemel te staan en tussen al die donkere toppen steekt er één uit, de Toblerone berg de Matterhorn. We toosten en dalen af naar het mooi verlichte Bettmeralp.
Dit vind je misschien ook leuk
0 reacties