Fjällbacka waar de stokrozen in oktober nog tegen de kleurige Zweedse houten huisjes opkruipen. En ondanks die vrolijkheid besef ik mij dat ik door het lugubere toneel wandel van de boeken van de Zweedse schrijfster Camilla. Ik herken Café Bryggan en ook het hotel waar we slapen komt voor in haar boeken. Welkom in het contrastrijke Fjällbacka.
Fjällbacka is de tweede stop van de roadtrip die ik maak langs de Westkust van Zweden. Een charmant vissersdorpje op slechts 1,5 uur rijden van Göteborg. Een bijzondere en niet te missen stop voor je roadtrip als je het mij vraagt.
Vlak na aankomst bij de receptie van het Stora Hotelet in Fjallbacka, hijs ik mijzelf in een veel te grote overall. Ik mag mee de zee op met Ingmar. Ingmar is één van de vissers in het dorp die kreeften vangt. Tijdens je roadtrip / vakantie is het echt aan te raden om eens mee te gaan op zo’n kreeft safari. Je krijgt een indrukwekkend kijkje in de keuken van hoe het dagelijks leven langs de West Zweedse kust eraan toegaat.
Onze schipper Ingmar is professioneel visser en doet dit al zijn hele leven. Door de jaren heen zijn de regels wat betreft vissen flink aangepast om de visserij te verduurzamen. Belangrijke stappen voor een land als Zweden. Ingmar is een bekende visser en zijn vangst is zelfs geserveerd tijdens het huwelijk van de Deense prins. Wij hebben tijdens onze tocht minder geluk. De golven zitten het vissen in de weg en de zwangere kreeft werpen we netjes terug in de zee.
Note; een tochtje met Ingmar mee kost ongeveer € 80,00 per persoon. Meer info over een tochtje met de M/S Mira.
Terug aan wal besluit ik nog even een korte wandeling door het dorp te maken. Ik ga op zoek naar de rots die ik voorafgaand aan mijn roadtrip door West Zweden al op Instagram had gespot. Midden in het dorp, zo goed als naast het hotel, zie ik een houten trapje omhoog. Kan niet missen. De rotsen toornen boven mijn hoofd uit en ik kan mij alleen maar indenken wat het uitzicht bovenop zal zijn. Door de regen, besluit ik niet al te ver te gaan. Maar een stukje klauteren over natte rotsen levert mij al mooie doorkijkjes op.
NOTE: De filmliefhebbers herkennen deze rots misschien wel uit de film van Ronja de Roversdochter.
Ondanks dat er meerdere restaurants in Fjällbacka zijn, eet ik in het hotel. Waarom het hotel nog uitgaan als er een fantastisch restaurant (Mamsell) in het hotel aanwezig is? Thomas Sjögren was chef van het jaar en won ook het Zweeds tv-programma; Battle of the Chefs. Net als mijn andere ervaringen in de rest van West Zweden, wordt ook hier in Fjällbacka voornamelijk met lokale producten gekookt. Niet zo gek met een haven naast de deur.
Het Stora Hotellet hotel opende haar deuren voor het eerst 1834 en heeft sindsdien vele eigenaren gekend (waaronder twee roemruchte kapiteins). De reizen van die kapitein zijn de inspiratie geworden voor de diverse hotelkamers. Een flink contrast om te slapen in Cubaanse sferen met de Zweedse archipel als uitzicht. In de loop der jaren is er flink gerenoveerd in het hotel en maakt het een aangename plek om te verblijven in Fjällbacka.
REISTIP: het hotel heeft ook een spa, daar hadden wij helaas geen tijd voor!
Terwijl ik wakker word in het hotel met behulp van zelfgebakken wafels en een stevige kop koffie, zie ik dat de weersomstandigheden vandaag een stuk gunstiger zijn. Ik besluit dezelfde wandeling als gisteren te maken en te kijken of ik dit keer iets verder kan komen. De zon schijnt en de oranje daken van de huizen gaan naadloos over in de herfstkleuren die de bomen in vuur en vlam hebben gezet. Een mooi moment om nog even die rotsen wat verder op te klimmen. Her en der een flinke windhoos die de wandeling wat uitdagender maakt, maar ik wil kostte wat kost het uitzicht zien.
Eenmaal bovenop de rotsen is het uitzicht over Fjällbacka inderdaad te mooi om te missen. Door de blauwe stippen te volgen, maak je een mooie wandeling. Later las ik dat je door de stippen te blijven volgen uiteindelijk via een andere weg weer bij het centrum uit kan komen, maar ik ging via dezelfde weg weer terug en dat bleek met deze wind al uitdagend genoeg.
Ik vervolg mijn wandeling iets verder door het dorp, aan de andere kant van de haven, snap je zeker in dit seizoen dat hier maar net 1000 mensen wonen. In de zomer is dit een compleet ander verhaal, maar nu voelt het sereen, rustiek en is het goed toeven in het schrale zonnetje. Ik klim nog even de zwemtoren op (ook in het verhaal van Camilla) en dan is het tijd om de roadtrip weer te vervolgen naar de volgende bestemming: Marstrand!
Dit vind je misschien ook leuk
0 reacties