Heb je wel eens gehoord van set-jetting? Het betekent zoveel als reizen naar bestemmingen die te zien zijn in films of series. In mijn geval reis ik de film vooruit, maar het boek The Salt Path (Het Zoutpad) achterna. In mei van dit jaar (2025) komt namelijk de film The Salt Path uit, gebaseerd op het gelijknamige boek van Raynor Winn. Een prachtig boek dat ook in Nederland lovende recensies kreeg. En ik neem je graag mee naar het decor waarin dit indrukwekkende verhaal zich afspeelt: het South West Coast Path.
The Salt Path is een prachtig, waargebeurd verhaal dat zich afspeelt langs het South West Coast Path – een wandelroute van zo’n 1000 kilometer langs de kusten van Somerset, North Devon, Cornwall, South Devon en Dorset.
Het boek volgt Raynor Winn en haar man Moth, die alles verliezen en besluiten om hun zorgen letterlijk van zich af te lopen. Met alleen een rugzak en een tent trekken ze de ruige kustlijn over, op zoek naar een nieuw begin. Wat volgt is een indrukwekkende tocht vol uitdagingen, inzichten en onverwachte ontmoetingen – tegen het decor van kliffen, baaien en eindeloze uitzichten.
Heb je wel eens gehoord van set-jetting? Het betekent reizen naar plekken die beroemd zijn geworden door boeken, films of series. En precies dat heb ik gedaan — al liep ik niet achter de film aan, maar vooruit, in de voetsporen van het prachtige boek The Salt Path (Het Zoutpad). Waarom ik dit doe? Omdat ik het een prachtig boek vond, en omdat ik enorm uitkijk naar de verfilming. De hoofdrol wordt namelijk gespeeld door Gillian Anderson (bekend van The Crown en Sex Education) en Jason Isaacs (The Death of Stalin, The White Lotus) en dat maakt me nog nieuwsgieriger. Het is voor mij een leuke manier van voorpret op de film. Bovendien vind ik het als reisblogger interessant om te zien wat de invloed is van boeken, series of films op reisgedrag. Denk maar aan hoe Wie is de Mol? Albanië ineens op de kaart zette als vakantieland.
Welke locaties langs het kustpad in Engeland zijn opgenomen in de film? Ik heb de plekken die ik bezocht heb, even dikgedrukt.
In het boek lopen ze uiteraard het hele pad, maar in de film komt maar een aantal locaties terug.
Schattiger dan Clovelly ga je het niet vinden. Dit privéstadje in Devon telt slechts 80 huizen, twee hotels en heeft een landheer die zo uit een Engelse detectiveserie lijkt te zijn weggelopen: Hon. John Rous, a true gentleman. Clovelly is een van de laatste privé-landgoederen in Engeland waar nog steeds alleen voetgangers welkom zijn. Geen auto’s, geen drukke straten — hier gaat alles te voet, of via houten sledes. Die sledes zijn essentieel: bewoners gebruiken ze om hun boodschappen of zelfs hun hele inboedel de steile geplaveide straat op en af te vervoeren. Een flinke klus, maar wonen op zo’n unieke plek maakt alles meer dan waard.
John Rous voelde zich vereerd dat Clovelly als filmlocatie werd gekozen, maar tegelijkertijd een beetje opgelaten door de welvarendheid van het dorp en de schrijnende situatie waarin Ray en Moth verkeerden. Gelukkig zorgde het meisje van het bezoekerscentrum ervoor dat hun bezoek toch een klein lichtpuntje kreeg.
TIP: Clovelly kun je het beste bezoeken tussen de lente en begin oktober. Later in de herfst blijft de zon door de steile ligging al snel achter de huizen hangen en keert de rust volledig terug. Ook bijzonder: het hoogteverschil tussen eb en vloed bedraagt hier maar liefst tien meter.
Hartland Quay ligt aan de ruige noordkust van Devon en staat bekend om zijn dramatische kliffen en woeste zeegezichten. Ooit was het een drukke haven, maar die werd in de 19e eeuw verwoest door een storm; nu zijn alleen nog wat resten zichtbaar. Het gebied is indrukwekkend vanwege de spectaculaire, opgevouwen rotsformaties. Bij het oude hotel, dat vroeger onderdeel was van de havengebouwen, kun je een zalige pasty* bestellen en vervolgens opeten met uitzicht op zee. Het is een wilde, ongerepte plek waar je echt het gevoel hebt aan het einde van de wereld te staan. Hier vandaan loop je een mooie passage van het South West Coast Path naar een waterval. Dit stukje kust is niet voor het eerst in een film te zien, ook in Hercules en andere films heb je deze ruige kust al voorbij kunnen zien komen.
*Pasty – In het boek eten Ray en Moth regelmatig een pasty. Een pasty is een traditioneel Engels gerecht, vooral populair in Cornwall. Het is een hartige, met de hand gevormde deegpastei gevuld met een vulling die vaak bestaat uit vlees (zoals rundvlees), aardappelen, ui en wortelen. Lekker voedzaam, ideale lunch en extra lekker als die nog warm is.
Tintagel is beroemd vanwege het kasteel dat in verband wordt gebracht met koning Arthur — al moet je daarbij wel een beetje fantasie gebruiken. De ruïnes liggen spectaculair op een rotsige klif en zijn via een indrukwekkende loopbrug (helaas werd deze tijdens ons bezoek gerenoveerd) te bereiken.
Toegegeven: de entreeprijs voor Tintage Castle van £22 is stevig, maar ik vond het absoluut de moeite waard. De uitzichten zijn spectaculair, en je waant je echt even in een ander tijdperk.
TIP: als je kunt, bezoek Tintagel buiten het hoogseizoen. In de zomermaanden is het hier zó druk dat de magie een beetje verloren gaat. In het voor- of naseizoen kun je in alle rust rondzwerven en genieten van de sfeer — zoals het hoort.
Je kunt een mooie wandeling maken van Port Quin naar Port Isaac, een tocht van ongeveer 3 mijl. Reken op zo’n anderhalf uur wandelen, al gaat het — zoals overal langs het South West Coast Path — voortdurend op en neer. Houd er wel rekening mee dat je ook nog terug moet! Op het parkeerterrein bij Port Quin vind je meestal een klein koffietentje voor een verse koffie of een stuk versgebakken cake. Port Quin zelf stelt niet veel voor — een handvol vakantiehuizen en verder vooral stilte — maar juist die verstilde sfeer maakt het zo’n prachtige plek.
Geen zin in een lange hike? Wandel dan gewoon naar het eerste bankje op het pad (dit bankje zit ook in de film) en geniet daar van het uitzicht op Castle Doyden. In dit kleine kasteeltje kun je zelfs overnachten: er is één hotelkamer in gemaakt. Goals, toch…..spoiler: niet goedkoop!
Port Isaac is, net als Port Quin, een voormalig vissersdorpje, maar dan een stuk groter. De meeste bezoekers komen hier vooral voor het beroemde huis uit de tv-serie Doc Martin — al moet ik je eerlijk zeggen dat ik geen idee heb waar die serie precies over gaat. Wat ik wél weet: het rode huis links van de baai speelt er een belangrijke rol in.
Verder bestaat Port Isaac uit witte huisjes die op een heerlijke, rommelige manier rondom de baai lijken te zijn geplakt. Perfect om een uurtje doorheen te slenteren; veel langer hoef je hier niet te blijven.
TIP: Ga je deze spots bezoeken met de auto? Parkeer dan buiten Port Isaac ergens aan New Road, in het stadje zelf heb ik meerdere auto’s zichzelf bijna klem zien rijden en de locals zijn niet blij met je.
Padstow is zo’n plek waar het permanent naar zomer en vakantie gaat. Een bruisend klein havenplaatje. In de film is dit de locatie waar Moth in de etalage van de boekenwinkel erachter komt waarom iedereen hem onderweg Simon noemt. Padstow is ook de plek waar hij een kleine straatact doet waardoor ze wat extra geld hebben om te eten. Wij spendeerde er een ochtend, zagen een enorme lading hondjes, alle kinderen waren op krabbetjes aan het vissen in de haven wat deze plek alleen nog maar meer charme gaf. Een instant feel good hotspot als je het mij vraagt.
De Kelly Whip bus komt net iets eerder in de film voor, maar dan op een andere plek. Daar krijgen Moth en Ray een ijsje aangeboden door iemand die ook denkt dat hij ene Simon is.
Land’s End is het meest westelijkste puntje van Zuid West Engeland. Het is een symbolische plek omdat het gezien wordt als het “einde van de wereld”, en populair is als start- of eindpunt van South West Coast Path. Er is een bezoekerscentrum met winkeltjes, cafés en het beroemde Land’s End-bordpaal. Deze spot maakte geen onderdeel uit van onze trip, maar mijn gezelschap Marleen was hier al eens eerder geweest.
Als je het boek gelezen hebt, en ik vermoed dat de meeste van jullie die dit blog zullen lezen dat gedaan hebben, dan kun je je wellicht beseffen wat een fantastisch trip is geweest. Bij thuiskomst was de film net uit, dus ben ik meteen de bios ingedoken op een zondag. De film was voor mij een feest van herkenning. Zelfs als je het South West Coast Path nooit hebt gelopen, geeft de film je een prachtig beeld van de adembenemende landschappen onderweg.
Mij heeft deze trip alleen maar doen beseffen dat ik langere stukken wil gaan wandelen. Mocht je per ongeluk hier belanden, koop het boek, ga de film zien en ga dan je wandeltrip plannen. Veel plezier!
PS: In het boek lopen Ray en Moth zelf met de onderstaande reisgids, voor de echte Zoutpad fans 😉
NOTE: Alle foto’s in dit blog zijn gemaakt door Marleen Kuijpers / The Miss Marple Photography, behalve de foto van de pasty bij Hartland Quay die is door mij gemaakt.
Dit vind je misschien ook leuk
Leuk stuk Eliane, zo fijn dat jij ook jouw pad in het leven en werk hebt gevonden. Veel liefs! Manon