Hiken naar de grootste gletsjer van Europa. Een avontuur in Zwitserland om nooit meer te vergeten. Een verslag van een vijfdaagse wandelvakantie in de Zwitserse Alpen.
Haal jij je hart op aan de natuur en bergen? Hou je ervan om middelzware tot pittige wandelingen te maken? Verlang je naar tijd voor jezelf en loskomen uit de dagelijkse sleur? Vind je het leuk om met een groep (bekende of onbekende) vrouwen op pad te zijn? Zou jij de Zwitserse Alpen wel eens willen beleven? Heb jij interesse in een gezonde levensstijl? En last but not least: staat het van dichtbij bewonderen van de grootste gletsjer van Europa op jouw bucketlist?
Beantwoord jij een of meer van deze vragen bevestigend? Lees dan verder, want mijn Zwitserland avontuur in de Aletsch Arena kan dan zomaar ook iets voor jou zijn!
In september nam ik samen met een aantal andere vrouwen deel aan een vijfdaagse wandelvakantie in de Zwitserse Alpen van Move to Mountains. Éen van de mooiste en meest authentieke bergdorpjes van Zwitserland, het autovrije Bettmeralp, was ‘ons basiskamp’. ’s Nachts sliepen we daar in knusse chalets van Nederlandse eigenaren en overdag gingen we in de benen.
Ik neem je hieronder mee. Maar voordat ik verder ga, vertel ik meer over het gebied en stel ik Jessy en Imke, het duo dat deze wandelreis verzorgt, even aan je voor.
Dé highlight van het gebied is de Aletschgletsjer. Met een lengte van 22,6 km, een gemiddelde breedte van 1800 meter en een oppervlakte van ruim 78 km2 bevat de Aletschgletsjer een imposante hoeveelheid ijs van 11 miljard ton. Om je een indruk te geven van hoe groot deze Aletsch ijsreus is: wanneer de ijsmassa compleet gesmolten zou zijn, zou het iedere persoon op aarde 3,5 jaar lang kunnen voorzien van een liter water per dag! Helaas is de Aletschgletsjer in een pijlsnel tempo aan het verdwijnen door de klimaatveranderingen. De voorspelling is dat de grootste gletsjer van de Alpen onvermijdelijk verdwijnt en dat er eind deze eeuw (rond 2100) geen stukje ijs meer te vinden is. Een triest feit en des te meer reden om de gletsjer, nu nog te bewonderen. Voordat het te laat is.
Wandelen rondom Adelboden in Zwitserland is ook heel mooi.
Een ander unicum is dat je met helder weer vanaf de Aletsch Arena uitzicht hebt op maar liefst 40 bergen die hoger zijn dan 4000 meter, zoals de Dom, de allerhoogste berg, en de Eiger, die met ‘de wand der wanden’ zelfs de gevaarlijkste berg ter wereld wordt genoemd voor bergbeklimmers.
De regio Jungfrau-Aletsch werd in 2001 vanwege haar buitengewoon mooie landschap op de lijst van het Unesco wereldnatuurerfgoed gezet. De regio is leefgebied voor veel (zeldzame) dieren, zoals gemzen, marmotten, korhoenen en steenarenden. Ook vind je de oudste arven van Zwitserland in het Aletschwald. Arven zijn dennenbomen uit de Alpen, waarvan de enorme grillige wortels vaak deels boven de grond groeien.
Tussen de blauwe hemel en het groene Rhône dal liggen de zonneterrassen Bettmeralp, Fiescheralp en Riederalp. Bettmeralp is van deze drie bergdorpen het minst aan verandering onderhevig geweest. Hier vind je geen hoogbouw of grotere nieuwbouwprojecten om toeristen te stallen. Wel wordt het dorpje gesierd door houten huizen met gekleurde luiken en het schattige witte kerkje ‘Maria zum Schnee’ tegen een achtergrond van een prachtig bergpanorama. Het is niet gek dat het ’t meest gefotografeerde kerkje van Zwitserland is. Bettmeralp ligt op zo’n 2000 meter hoogte. Ga je vanuit het dorp met de lift naar boven de Bettmerhorn op dan kun je beroemde vierduizenders, zoals de imposante Matterhorn (4478 meter hoog), met zijn typische spitse top – het symbool van Zwitserland en het logo van chocolademerk Toblerone – en de Jungfrau (4158 meter hoog) in de verte zien liggen.
Jessy, van oorsprong trainer en communicatieadviseur, droomde al sinds haar jeugd van een leven in de Zwitserse Alpen. In 2018 kreeg ze de kans om die droom uit te laten komen. Ze vond een mooi plekje in Bettmeralp. Haar chalet is een van de chalets waarin de deelneemsters logeren tijdens de trip. Mensen blij maken en al hikend haar geliefde bergen laten zien, dát is waar Jessy warm voor loopt. Bovendien is Jessy een bron van leuke en interessante verhalen over de Aletsch Arena, kan ik uit eigen ervaring vertellen.
Voor Imke, vroeger docent lichamelijke opvoeding en tegenwoordig lifestyle coach en powerwalk trainer, is bewegen haar lust en leven. Was dat bewegen voorheen vooral prestatiegericht, nu is het meer gericht op genieten buiten in de natuur. Imke wil met Move to Mountains anderen mee laten genieten van de natuur en laten ervaren hoe het is om op adem te komen in de bergen en tegelijkertijd uitgedaagd te worden en jezelf te overwinnen.
Elke dag van deze wandelvakantie is totaal anders. De route, de uitzichten, de natuur, het weer. Jessy en Imke hebben een soort basisprogramma, maar afhankelijk van de (weers)omstandigheden, de wensen en de mensen wijken ze hier soms van af. Je wandelt minimaal drie dagen. Een vierde dag is in principe bedoeld voor een facultatief actief programma met activiteiten naar keuze, zoals mountainbiken, suppen of, als je van een frisse duik in een bergmeer houdt, zwemmen.
Omdat het tijdens mijn reis met Move to Mountains regende op de beoogde facultatieve dag en de alternatieve sporten niet echt geschikt of leuk zijn tijdens regen, zijn we gewoon gaan wandelen. Hieronder mijn programma.
We beginnen rustig en hiken de eerste dag via bergdorp Riederalp over de Riederfurka naar instagram hotspot Villa Cassel. Deze meer dan honderdtwintig jaar oude markante villa staat te pronken in het zonnetje aan de rand van het natuurreservaat Aletschwald. Het diende ooit als rustoord voor de Britse bankier Ernest Cassel, een vertrouweling en privé financieel adviseur van de Engelse koning Edward VII. Na een bewogen geschiedenis fungeert de villa nu als natuurbeschermingscentrum. We mogen, een kijkje in de villa nemen en eten een puntje ‘hausgemachter Kuchen’. Direct naast de villa worden we met een blik tussen eeuwenoude arven door, beloond met een eerste uitzicht op de Aletschgletsjer. We volgen de weg van de gletsjer en wandelen eerst een stukje door een woud en later over kronkelende paden en tussen vlammend rode en oranje begroeiing over een steppe-achtige landschap. De herfst doet duidelijk haar intrede. Doel is het uitzichtpunt van de Moosfluh, waar we een lunchpauze houden, genieten van het zonnetje en epische shots maken van de gletsjer tussen de bergflanken.
We zijn nog maar net aan het wandelen, nadat we de lift naar boven hebben genomen, en we belanden op een bijzondere plek. Eigenlijk is het niet verbazingwekkend dat het unieke natuurlandschap van de Aletsch Arena, met de langste Alpengletsjer, tevens een heel bijzonder energiepunt is. Waar de natuur iets dermate speciaals heeft gevormd, moet haar kracht welhaast voelbaar zijn, De bekende deskundige in natuurenergie Philippe Elsener heeft dit punt met wetenschappelijke precisie onderzocht en alle energiepunten gevonden waar van de aardstralen duidelijke positieve energie uitgaat. Die energiepunten kunnen we hier vasthouden. De werking van de energiepunten beschrijft Elsener als constructief en consoliderend, enerverend en ontspannend. Ik weet niet of ik nou meteen iets totaal anders ervaar maar realiseer me wel dat ik op een waanzinnig mooie plek sta, waar ik als vanzelf dieper ga ademhalen.
Hikend langs steenmannetjes (door de mens gemaakte steenstapels om de goede richting aan te wijzen) en over een dalend pad met continu prachtig uitzicht op de gletsjer komen we op een plateau van kei grote keien terecht. Hier splitsen we ons op in een groep die naar de bodem van de gletsjer wil klauteren en een groepje dat langs de Marjälensee richting de Gletscherstube Marjälen gaat voor een welverdiende pauze. Ik neem het pad naar onderkant van de gletsjer, want ik wil dolgraag de ijsreus van dichtbij zien. We kunnen vanaf hier de bovenkant van de gletsjer goed zien. Wat eerder die dag van een afstandje nog ondiepe groeven in een plaat leken, blijken nu diepe spleten. Sommigen van wel 100 meter diep. We hoppen van steen naar steen en arriveren uiteindelijk bij de aquablauwe arcade aan de onderkant van de gletsjer. We kunnen het ijs bijna aanraken en horen het continue geluid van het stromende water. Ik word er stil van.
Op weg naar het restaurant, waar een maaltijd en de rest van de club op ons wacht, worden we blij van de aanblik van de fotogenieke witte pluisjes van het wollegras, een grassoort die in Arctische gebieden, maar dus ook in de Alpen voorkomt. Na de pauze wandelen met hoofdlampjes op door de donkere 1 kilometer lange Tälligrattunnel naar de andere zijde van de Täligrat, een uitloper van de Eggishorn, en komen we aan in een vallei met koeienweides en -stallen. Op weg naar onze chalets horen we een gillende marmot die achterna wordt gezeten door een roofvogel die zonneklaar op jacht is naar een smakelijk hapje. Het leven in de bergen gaat niet altijd over Alpenrozen.
De derde dag gaan we het bos in (Waldpromenade) en lopen we het ‘Heilkräuterpfad’, een pad langs kruiden die een geneeskrachtige werking hebben. Na de inspanningen van gisteren is dit een lichte wandeling die net buiten Bettmeralp, bij een klimpark, begint en in de richting van de Martisbergeralp gaat. Ondanks dat het bijna herfst is, staan er nog best wat kruiden en bloemen in bloei wat voor fijne kleurtjes op deze verder regenachtige en mistige dag zorgt. Informatieborden lichten bepaalde kruiden en hun geneeskrachtige werking uit. We genieten van mooie uitzichten op Iandschapspark Binntal en op Bettmeralp. In de middag volgen we de slingerende paden door een mysterieus mistig landschap in dezelfde contreien. Over bruggetjes en keien, langs watervallen en onder hoge oranjegroen gekleurde sparren door. Het lijkt wel of we in een sprookje zijn beland.
De laatste pittige hike staat in het teken van reflectie. Zowel letterlijk als figuurlijk. Jessy en Imke leiden ons langs een aantal prachtige meren, waarin de oever en de lucht prachtig reflecteert op het spiegelgladde wateroppervlak. Er staat vandaag aanvankelijk nog geen zuchtje wind. We vergapen we ons aan het serene beeld en steigertje van de Bettmersee en de keien die in de Blausee weerspiegelen.
We moeten af en toe flink klimmen, afgewisseld met vlakke stukken door de bergsteppe. Daar rollen plotseling mistbanken over de bergflanken en op slag bevinden we ons in een andere wereld waarin we soms geen hand voor ogen zien. Wanneer we verzeild raken in een kudde koddige Walliser zwartneusschapen die ons vanachter hun dreadlocks stoïcijns en al grazend aankijken, bevestigt de herderin dat we op de goede weg zijn. Met helder weer waren we misschien wel naar de top van de Bettmerhorn gelopen, maar we stellen onze doelen bij. We richten onze pijlen op een lager gelegen, maar toch nog ander uitdagend punt. Met een prachtige beloning voor de inspanning: wederom een weergaloos uitzicht op de gletsjer.
Wat was de afsluitende dag gaaf: voor de een is het behalen van ons doel een fysieke overwinning, die behaald wordt door het besef dat je er stap voor stap ook komt. Voor de ander is de hike fysiek minder zwaar maar ligt de overwinning in het rustig blijven onder moeilijkere (weer)omstandigheden. En voor weer een ander – ik noem geen namen – wordt het euforische gevoel na afloop veroorzaakt door het geluk van het buiten actief zijn en tegelijkertijd mooie platen schieten.
Het slotstuk van dag 4 bewees eens te meer dat wandelen, vooral uitdagende hikes, een reis is met jezelf. Een bergwandeling is ook een mooie manier om boven je dagelijks leven in Nederland uit te stijgen en figuurlijk op adem te komen. Deze vakantie is daarom een mooie gelegenheid om je gedachten te laten gaan over bepaalde thema’s. Jessy en Imke reiken je vanuit die gedachte elke ochtend bij het gezamenlijk ontbijt thema-vragen aan zoals “Waar ben ik trots op?’ en “Waar krijg ik energie van?” Daar kan je mee doen wat je wilt. Je kunt ze tijdens de dag die volgt voor jezelf proberen te beantwoorden. Je kunt ze ook geheel naast je neer leggen. Niets moet, alles kan. De vakantie is geen coachingstraject.
Deelneemster Karin; “Stappen, af en toe, van steen naar steen. Heerlijk hiken en soms ook happen naar adem: figuurlijk vanwege de prachtige ver- en dichtzijgezichten, letterlijk, vanwege de ijle berglucht. Met zoveel meer energie nu weer thuis. Door het aangaan van nieuwe avonturen toch best een beetje trots op mezelf. Jezelf uitdagen en grenzen steeds een klein beetje verleggen zorgt ervoor dat je altijd blijft groeien. En dat je dat zelf ook ziet.”
De hikes zijn niet als ommetjes door het Nederlandse vlakke landschap. Af en toe word je flink uitgedaagd door het klimmen en afdalen. Maar no worries: je hoeft nergens te abseilen en stijgijzers hoef je ook niet aan te trekken. Een wandelstok daarentegen kan bij het dalen een welkome steun voor de knieën zijn. De hikes met Move to Mountains zijn prima te doen als je over een goede basisconditie beschikt en regelmatig wandelt.
Je loopt ongeveer vijf uur op een dag. De ene dag wat meer, de andere dag wat minder. Ook als het weer niet denderend is. Er wordt niks ondernomen wat echt eng of gevaarlijk is en mocht het toch niet lukken om mee te komen, om welke reden dan ook, dan kan de groep zich altijd splitsen en nemen Jessy en Imke elk een groepje onder de hoede.
Ben je nieuwsgierig geworden naar deze wandelvakantie in Zwitserland? De volgende reis met bestemming Bettmeralp staat gepland in september 2022. In dezelfde tijd dat ik er was in 2021. Neem een kijkje op de site van Move to Mountains voor meer info of om je direct aan te melden
Deelneemster Susan: “Deze wandelreis voelde als een warm bad.”
Wil je (nog) meer weten over mijn ervaring? Stuur me gerust een dm via @simone_wit ! Tschüss!
Wij maken gebruik van affiliate links. Dat kost jou niets extra, maar helpt ons de site te onderhouden. Bestel bijvoorbeeld bij Bol.com, Bever, of Natuurhuisje dan ontvangen wij een kleine commissie.
Dit vind je misschien ook leuk
0 reacties